خانه فشرده کارست

توضیحات متن ارائه شده توسط معماران. منطقه کارست زمانی پوشیده از درختان بلوط بود که ونیزی ها به طور گسترده از آن برای ساختن شهر بر روی آب استفاده می کردند. آنها باد را رها کرده اند تا زمین را کنده و زمین های آهکی را نمایان کند. در این چشم انداز سنت خانه های کوچک، فشرده، سنگی و تقریباً بدون پنجره توسعه یافته و تا به امروز باقی مانده است.
پیروی از این سنت، طراحی خانه های سنگی کوچک و فشرده مطابق با نیازهای خانواده جوان و اصول فنی فعلی را تعیین کرد. بازتعریف خانه سنتی سنگی کارست به مفهوم خانه اولیه به عنوان حجم سقف فشرده، سنگی و شیبدار برای روستاهای معاصر ساکن در این منطقه منجر شد. این خانه به صورت حجم یکپارچه با دو حجم چوبی درج شده که با فرود موقت به هم متصل شده اند تصور می شود.
طبقه همکف بیشتر به عنوان فضای عمومی یا نیمه عمومی با منظره های متعدد با چشم انداز بزرگ عمل می کند، از طرف دیگر طبقه فوقانی بسیار خصوصی است و فقط چشم انداز آسمان دارد. فضا با دو حجم چوبی درج شده تقسیم شده است که در طبقه همکف شامل آشپزخانه با غذاخوری یا حمام و در طبقه فوقانی اتاق خواب مستر و اتاق کودک است. مفهوم خانه در یک خانه به هر اتاق خواب اجازه می دهد تا به عنوان یک خانه چوبی شیب دار عمل کند، جایی که فرد به معنای واقعی کلمه احساس می کند که در خانه خود (نمادین) می خوابد و نه یک اتاق. پل اتصال هر دو خانه به عنوان اتاق بازی عمل می کند.
این خانه دارای سه پنجره بزرگ مربعی است که از غرب به کلیسای بالای تپه در ایتالیا، از جنوب به جنگل و از شرق به سکوی ورودی باز می شود. بازتعریف سقف کارست سنگی سنتی، با بافت، رنگ، متریال و شیب تند آن به عنوان تعبیر بتنی معاصر با نبوغ تکنولوژیکی شدید اجرا شده است. ارتباط ناگسستنی مادی بین نما و سقف، کنایه کلیدی به تصویر روستای سنتی کارست است.
طراحی خانه به رابطه بین معاصر و سنت می پردازد، این سؤال را در مورد ویژگی های معماری سنتی ساخته شده بی نام که از آن سرچشمه می گیرد، باز می کند و همزمان رابطه بین تفسیر معاصر و حوزه سنتی سنتز شرطی را برقرار می کند.