اهمیت مهندسی نما در طراحی عملکردی نمای ساختمان

در این مطلب از خخانه معماری قصد داریم به بررسی اهمیت مهندسی نما در طراحی عملکردی نمای ساختمان و مشکلات و مسائل حول آن بپردازیم. با ما همراه باشید.

مسئله نمای ساختمان یکی از موضوعات نزدیک به عواطف انسانی است. این قسمت از ساختمان نشان دهنده شخصیت درونی معمار و صاحب ملک و ساختمان است و تبدیل به یادبودی از دستاوردهای زمینی آن ها می شود که برای مدت طولانی قابل مشاهده خواهد بود. از طرف دیگر ، نماها می توانند 8 تا 25 درصد از کل هزینه ساخت یک ساختمان را تشکیل دهند و مهمترین عامل تعیین کننده عملکرد ساختمان هستند. بنابراین ، اهمیت مهندسی نما برای روند طراحی ، اجرا و نظارت اهمیت دارد.

هدف از دانش در مورد مهندسی نما (facade engineering)، بدست آوردن نما و پوسته برای فضای زندگی است که از طریق آن ها می توان عملکرد قابل توجهی به ظاهر و بدنه ناملموس افزود. این امر به طور کلی با استفاده از ترکیبی از مواد و مصالح مختلف و طراحی و توسعه جزئیات حاصل می شود. عواملی که معماران و کارفرمایان نه تنها می توانند عملی کنند ، تأثیر پایدار دارند بدون اینکه به سلامت فیزیکی ساختمان ضربه ای وارد شود.

مهندسی نما چیست؟

در پایان قرن بیستم، نماهای با کارایی بالا چنان پیشرفت کردند که به تدریج فناوری نما به یک علم تخصصی تبدیل شد. لازم به ذکر است که عملکرد و ساخت نمای ساختمان به ندرت توسط معماران مدرن به درستی درک می شود. طراحی و ساخت قاب پشتیبان یا باربر در اواسط قرن نوزدهم منجر به جدا شدن ناحیه عملکردی کارگران متخصص و ظهور ساخت و ساز به عنوان یک حرفه مستقل شد. بدین ترتیب نما برای معماران به یک قلمرو تبدیل شد. به گونه ای که با آزاد سازی نمای ساختمان از بارهای سازه ای ، معماران قادر به طراحی نما بدون هیچ محدودیتی بر اساس عملکرد آن بودند.

تفاوت میان فرم جدید با عملکرد قدیم

دیکانستراکتیویسم یا ساختارشکنی و معمارانی که مخالف ایده “توجه به دکوراسیون و شکل ظاهری به عنوان دکوراسیون یا ماده ثانویه” و موافق طراحی ساختمان های خارق العاده و بناهای برجسته منحصر به فرد هستند، به بازار جهانی امروز تسلط دارند. ولی موضوع این است که دستیابی به این نوع طراحی با دور شدن از فرم هایی که به طور سنتی در پاسخ به نیروهای مخالف غالب محیط ایجاد می شوند و معمولاً به عنوان بهینه ترین شکل برای عملکرد فیزیکی شناخته می شوند ، امکان پذیر است.

جالب است بدانید، اشکال و فرم های آزاد ساختارشکنی که با پیشرفت در فناوری رایانه به دست آمده است ، هدف اصلی دانش تولید تجهیزات پیش ساخته را به چالش می کشد که با این پیشرفت ها و تجهیزات امکان پذیر است. در نتیجه ، می توان ادعا کرد که پیشرفت های جدید اغلب عامل کیفیت مرتبط با ادغام و ترکیب اجزا را قربانی می کنند.

این توسعه ها و پیشرفت ها به دو دلیل کارایی عملکرد را به خطر می اندازد و چالش های بیشتری را برای طراحان ایجاد می کند: قالب و فرمی که قادر به پاسخگویی عوامل تاثیرگذار نیست و مورد دوم تولید منحصر به فرد و سفارشی است. حذف تدریجی فناوری و دانش از برنامه های آموزش معماری جای خالی در بازار ساخت و ساز باقی گذاشته است. این خلا با کاهش دانش و صلاحیت علمی معماران و افزایش انتظارات مردم از عملکرد ساختمان ها ایجاد شده است.

تاثیر توسعه مصالح و سیستم‏ های ساخت و ساز

همه این کاهش ها علی رغم توسعه مداوم سیستم های ساختمانی ، مصالح ، الزامات دقیق و قوانین و مقررات جدید اتفاق می افتد. به طرز متناقضی ، کمبود منابع اطلاعاتی مطمئن و توسعه نسبتاً سریع دستورالعمل ها ، سیستم ها و مصالح ساختمانی به سردرگمی و پیچیدگی شرایط موجود می افزاید و منجر به استفاده از روش های سنتی و قدیمی می شود. چنین روش هایی برای نمای ساختمان های قدیمی نیز به کار گرفته نمی شود.

این اختلاف و عدم هماهنگی را می توان در تغییرات ایجاد شده در فناوری گسترش نما و افزودن یک لایه ضخیم عایق برای جبران مشکلات ناشی از بحران انرژی دهه 1970 مشاهده کرد. متاسفانه سی سال از این موضوع گذشته و کتب درسی هنوز چنین فن آوری های منسوخ را آموزش می دهند و فن آوری های جدید برای بسیاری به صورت یک راز باقی مانده است. نیاز به سازگاری بین غشا و پوسته های مختلف، مواد چسبنده و بسترهای مختلف نمونه خوبی از دانش است که حتی گسترده و رایج نیست. همچنین کارکردهایی که توسط اجزای مختلف سیستم های سقف سازی انجام می شود نیز می تواند نمونه بارزی از این موضوع باشد.

نکته

اگرچه معماران به ندرت از این واقعیت آگاه هستند ، اما آن ها اغلب نه تنها به اطلاعات تولید کننده ، بلکه همچنین به اطلاعات افراد مربوط به مراحل نصب و ساخت اعتماد می کنند. گروه هایی که براساس درک شخصی از فیزیک ساختمان ، دستورالعمل ها ، قوانین و توانایی تولید و ساخت محصولات اطلاعات ارائه می دهند، البته بدون توجه به سود تضمین شده، لزوماً افراد بی طرفی نیستند. این استراتژی (حتی اگر بتواند با تمرکز بر دسترسی و نه کیفیت مواد و خدمات به موفقیت بزرگی در روند توسعه دست یابد) تحت هیچ شرایطی نباید در پروژه های بزرگ ساختمانی که از پس انداز حاصل از افزایش تولید بهره مند می شوند ، استفاده شود.

مشکلات مربوط به دانش مهندسی نما

گروه دیگری از افرادی که به طراحان مراجعه می کنند ، مشاوران ساختمانی هستند که در زمینه ساخت و مهندسی نما فعالیت می کنند و خدمات مهارتی و تخصصی خود را ارائه می دهند. بازاری که در آن طراحی با کم ترین خطر و ریسک ممکن انجام می شود ، از ویژگی بارز آمریکایی ها است. در چنین بازاری ، مشاوران در درجه اول به دنبال تجربیات واکنشی یا منفعل و نه ابتکارات پر خطر هستند. چنین رویکردی در فرآیند طراحی معماری بسیار موثر نیست، زیرا طراحان معمولاً سعی می کنند با ابتکار عمل، ویژگی های جدیدی را ایجاد کنند تا اینکه از ترسی از اشتباهات تکراری و رایج معماری داشته باشند.

در ایالات متحده و بیشتر کشورها ، هیچ سیستم آموزشی کافی و مناسبی برای دانش مهندسی نما و همچنین هیچ استاندارد و معیار سنجش و سیستم صدور مجوز برای متخصصین در زمینه نما و پوسته ساختمان وجود ندارد. هر یک از این گزینه ها را می توان تضمین خوبی برای معماری در نظر گرفت که این متخصصان در تیم طراحی خود استفاده می کنند و همچنین آن ها به طور غیر مستقیم مسئولیت اشتباهات و سهل انگاری های خود را بر عهده می گیرند. به طور کلی ، یک رویکرد منظم و سازمان یافته در زمینه فناوری نما همواره مورد نیاز است. اولین قدم برای دستیابی به این فرآیند ممکن است ارائه آموزش های لازم در این زمینه باشد که البته هدف این ارائه می باشد.