معرفی مسجد جامع محمد حنیف در داکا بنگلادش

در این مطلب از خانه معماری قصد داریم به معرفی مسجد جامع محمد حنیف (Mayor Mohammad Hanif Jame Mosque) در داکا بنگلادش بپردازیم. با ما همراه باشید.

مسجد جامع محمد حنیف کجاست؟

مسجد جامع محمد حنیف واقع در شهر پر جمعیت داکا در کشور بنگلادش است. این مسجد در مجاورت قبرستان عظیم پور در لالباغ قرار دارد و دارای فضایی آستانه است که با الهام از معماری مسجد اعظم شاه ساخته دست مغولان در قلعه لالباغ طراحی و ساخته شده است. در حقیقت، طرح جدید دور شدن از مساجد سنتی در دو طرح فیزیکی و فلسفی است که ایده های قدیمی و جدید را در یک مفهوم معاصر تلفیق می کند.

معماری مسجد جامع محمد حنیف در داکا بنگلادش

“Shaan” یک ویژگی کلیدی بود که از مسجد مغول مشتق شده بود، به عبارتی همان تراس گسترده متصل به ورودی سالن اصلی است و وقتی فضای داخلی پر است فضای اضافی برای نماز را فراهم می کند. در غیر این صورت به عنوان یک مرکز اجتماعی برای گردهمایی ها عمل می کند. از آنجا که از جنوب با جاده و از شمال با گورستان عظیم‌پور هم مرز است ، این مسجد به عنوان یک فضای انتقالی بین زمینی و آسمانی عمل می کند که در آن Shaan حجاب بین قلمروها است.

سالن اصلی یک فضای باز بزرگ است که توسط ستون های سیمانی با تنه ها نگه داشته می شود و به سایبان هایی گسترش می یابد که اسلب های بالا را نگه داشته و یک جنگل داخلی را ایجاد می کند. پنجره ها در امتداد دیوارهای شمالی و شرقی اتاق را با نور روز جاری می کنند در حالی که دیوار آجری سوراخ دار در جنوب فیلتر نور و سر و صدا از جاده را فیلتر می کند. چراغ های طبقه در خطوط قطر برای نشان دادن محل ایستادن در هنگام نماز و در کنار چراغ های حلقه ای متصل به ستون ها سازمان یافته اند و روشنایی محیطی بدون سر و صدا را فراهم می کنند.

سقف و کف در امتداد دیوار غربی به ترتیب از شیشه معمولی و شیشه مات ساخته شده اند. این طرح شامل “مهراب” نمی شود. در عوض ، طراحی جدید دارای یک ممبر در مرکز است که کل قسمت شیشه ای کف را به نمایشی نمادین از اهمیت آن ها به امام جماعت اختصاص می دهد. خارج از اوقات نماز ، نیمکت ها و کتاب هایی در کف شیشه در دسترس است تا هر کسی در زیر نورگیر از نشستن و مطالعه آن لذت ببرد.

معماری پل های مواصلاتی مسجد

پل شمالی متصل کننده سطوح فوقانی مجموعه به موازات قبرستان طراحی و اجرا شده و یک قاب سینمایی را برای قدردانی از زندگی و افراد در گذشته ایجاد می کند. دیواره جنوبی پل از شیشه های نیمه مات ساخته شده و روی آن یک سوره یا دعا نوشته شده است، در حالی که ضلع شمالی آن ساخته شده از شیشه های شفاف تر است و منظره ای واضح از قبرستان را فراهم می کند. دعایی که روی شیشه جنوب نوشته شده است ، در مورد عبور اجتناب ناپذیر پل صراط است و عبور از شیشه و فولاد ما را فراتر از یک روش حرکت بدن ، بلکه وسیله ای برای حرکت روح می داند.

معماری وضوخانه مسجد جامع محمد حنیف در داکا بنگلادش

ساختمان شرقی پل شامل فضای نمازخانه و اتاق های تیم مدیریت زنان در طبقه فوقانی با فضای وضو در طبقه همکف است. در گذشته نمازگزاران و مریدان، خود را در حفره های آب می شستند در حالی که در حال حاضر مردم از شیر آب استفاده می کنند. فضای وضو در مسجد جدید دارای دو شیر آب و یک حوضچه کوچک آب است و این باعث می شود که نمازگزاران، راحتی را به سنت دیرینه ترجیح داده و بین این دو فاصله داشته باشند.

بخشی از سقف بالای استخر برای تأمین روشنایی طبیعی و تهویه مطبوع و همچنین تداوم اتصال زمینی بین باران و آسمان باز مانده است. در گوشه جنوب غربی مسجد “مناره” قرار دارد – برجی که از آن اذان می خوانند. به طور سنتی ، یک موذن به بالای برج می رود تا عاشقان را به نماز دعوت کند. اما مناره این مسجد از بلندگو و میکروفون برای استفاده راحت از پایین استفاده می کند. جالب است بدانید برای بالا رفتن از مناره آسانسوری تعبیه شده است. در مجموع، معماری مسجد جامع محمد حنیف موفق به تلفیق ارزش های سنتی و فلسفه مدرن در یک طراحی معاصر شده و قابل دسترسی بازدید کنندگان و مسلمانان سراسر جهان می باشد.