آشنایی با مفهوم معماری پایدار
معماری پایدار یک فلسفه است که با عناوینی از قبیل: طراحی پایدار، طراحی بوم‌شناختی یا ecological و همچنین طراحی سبز نیز شناخته می شود. معماری پایدار در واقع، فلسفه طراحی بناهایی است در آن ها اصول پایداری بوم‌شناختی، اقتصادی و اجتماعی، کاملاً رعایت می شود. در این مطلب قصد داریم به تعریف معماری پایدار و مفهوم آن و همچنین بررسی اصول مرتبط با آن بپردازیم. با ما همراه باشید.
مفهوم معماری پایدار
با توجه به تعریف و مفهوم معماری پایدار و اصول پایداری و بوم شناختی، هدف از طراحی و ساخت ساختمان ها، کاهش حداکثری اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست است. معماری پایدار، زیرمجموعه ای از طراحی پایدار است که منجر به یکی از تحولات مهم معماری معاصر شده است. در حقیقت می توان آن را و واکنشی بشردوستانه به بحران‌های عصر صنعت نامید.
اصول تفکر پایداری و طراحی پایدار چیست؟
در طراحی و معماری پایدار، ساختمان به گونه ای طراحی و ساخته می شود که با شرایط اقلیمی منطقه خود به خوبی تطبیق داشته باشد و با آن یک ارتباط متقابل برقرار کند. توسعه پایدار در واقع بازنگری اصلاح طلبانه‌ای به مدرنیسم و سنت است و نیازهای حال حاضر بشر را طوری برطرف می سازد که نسل‌های بعدی نیز برای تامین نیاز، توان کافی داشته باشند. برای رسیدن به این هدف، باید بهره‌برداری از طبیعت و منابع طبیعی را تا جایی که می توان کاهش داد و همچنین و آلاینده‌های زیست محیطی و پسماندهای ناشی از صنعت ساخت و ساز را طوری مدیریت کرد که منجر به اختلال در چرخه حیات نشود.
توجه داشته باشید، مفهوم معماری پایدار یا بوم‌شناختی با مفهوم معماری بومی یکسان نیست! معماری بومی در حقیقت زیرمجموعه ای از معماری است که بر اساس نیازهای منطقه‌ای و مصالح ساختمانی، سنت‌های منطقه‌ای را منعکس و بیان می کند. این نوع معماری، بر اساس پیشینه محیطی، فرهنگی، فناوری و تاریخی، در طول دوره های مختلف به تکامل رسیده است.
اصول معماری پایدار
- مهم شمردن زندگی بشر و حفظ و نگهداری از آن در حال و آینده
- استفاده از مصالح دوستدار محیط زیست و مصالحی که در هنگام تولید، استفاده و یا تخریب ساختمان، کمترین آسیب را به محیط اطراف وارد می کنند.
- بکارگیری انرژی‌های سوختی و فسیلی در کمترین میزان و جایگزین کردن آن با انرژی‌های طبیعی
- کاهش تخریب محیط زیست، بهبود شرایط فیزیکی و روانی زندگی انسان‌ها و همچنین سایر موجودات زنده
نکات فوق الذکر در حقیقت، اهداف اولیه معماری پایدار هستند که برای نیل به این اهداف باید:
- از ساختمان‌های موجود، استفاده دوباره کرد و از محیط اطراف به خوبی محافظت کرد. در ساخت و ساز یا بازسازی ها می توان از طراحی باغچه و گل‌خانه و کاشت گیاهان سبز بهره گرفت.
- از هدررفت آب از طریق جمع‌آوری و بازیافت آب مصرفی و همچنین بهره‌گیری از آب باران جلوگیری کرد.
- بازدهی انرژی را به طرق مختلف افزایش اد: ساخت وساز در جهتی که ساکنین از نور خورشید و تغییرات فصلی بیشترین بهره را ببرند. استفاده از عایق های حرارتی و صوتی مناسب و عدم استفاده از دستگاه‌هایی به هدررفت انرژی کمک می کنند. بهره گیری از انرژی های طبیعی و پاک از قبیل: انرژی بادی و خورشیدی در ساختمان سازی.
- استفاده از مصالح بومی و قابل بازیافت برای ساخت بناهای مختلف، استفاده از مصالحی که آماده‌سازی آنها در کوتاهترین زمان و با کمترین میزان انرژی امکان پذیر است. چنین مصالحی، بسیار بادوام بوده و در تولید آنها از کمترین مقدار مواد شیمیایی مضر استفاده شده است.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید