واژه بیونیک چیست؟

واژه ی بیونیک برای نخستین بار توسط یک دانشمند آمریکایی با نام جک.ای.استیل و در سال ۱۹۵۹ بکار رفت. بطور کلی بیونیک به معنای بکارگیری اندامهای ساخت طبیعی میباشد. این واژه از ترکیب دو کلمه “بیولوژی” و “تکنیک” بوجود آمده و بدنبال راهکارهایی است تا مسائل فنی را از دریچه نکات زیستی حل کند. این علم در سالهای نخستین خلق خود، به بررسی ماشینهای زنده میپرداخت در حالیکه با پیشرفت و توسعه این واژه کاربرد آن نیز در علوم مختلف توسعه یافت.
در قرن بیست و یکم، واژه بیونیک در حال تسری استفاده از الگوهای زنده طبیعی به بخشهای گوناگون علوم و تکنولوژی و فناوری و صنعتی میباشد. بعنوان مثال در ساخت زیردریاییها از بدن دلفینها الهام گرفته شده است (زیرا دلفین میتواند با کمترین نیروی وارد شده به عضلاتش بسرعت در آب حرکت کند که نکته آن در دو لایه بودن پوست بدنش میباشد.

بیونیک در معماری

چارلی لوکستون از پیشگامان عرصه معماری بیونیک نقطه تمرکز معماران بیونیک را استفاده به جا از مواردی در طبیعت می‌داند که موجب استحکام ساختمان و ایجاد تنوع و آرامش در فضا می‌شود. روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده‌نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه به آن دست پیدا می‌کنند و مهمترین چیز برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند.

یکی از بهترین طرح‌های شناخته شده از علم بیونیک اثر لئوناردو داوینچی نقاش معروف است که ماشین پرنده را براساس ساختمان بدن یک خفاش طراحی کرد. استدلال او این بود که خفاش دارای بال کاملا پوشیده‌ای است که هوا را از خود عبور نمی‌دهد و دارای پوستی پرده مانند است که آن را تقویت می‌کند. حدود ۴۰۰ سال بعد از طرح داوینچی ، ماشین پرنده توسط کلمنت آدر با الهام از خفاش ساخته شد و در سال ۱۸۹۰ تا ارتفاع ۱۵ متری پرواز کرد.